بازگشت به زمین های دهه شصتی؛ فوتبال کچلی می گیرد!

شاید مهمترین مشکلی که تیم های فوتبال لیگ برتری را آزار داده و محل اعتراض آنها بوده خود زمین چمن است که می تواند بر نمایش تیم ها تاثیر مستقیم بگذارد.

مشکلات سخت افزاری طی سال های اخیر همواره فوتبال ایران حتی در بالاترین سطحش را تحت تاثیر قرار داده تا جایی که  تماشای زمین های بی کیفیت،استادیوم های نیمه کاره،فقدان سرویس بهداشتی،نمازخانه،کیوسک های مناسب بلیت فروشی  ،ورودی های تنگ  و مشکل دار و...  دیگر برای تماشاگران فوتبال حتی در کلانشهر ها و  استادیم های نوساز و مهم تبدیل به امری عادی شده است.

در این میان شاید مهمترین مشکلی که تیم های فوتبال لیگ برتری را آزار داده و محل اعتراض آنها بوده خود زمین چمن است که می تواند  بر نمایش تیم ها تاثیر مستقیم بگذارد  و  به صورت کلی فوتبال ارائه شده در لیگ بتر رابدتر از آنچه از بازیکنان و مربیان درجه یک مان سراغ داریم ببینیم.

در این میان  با توجه به رسیدن به فصل سرما و پشت سر گذاشتن نیمی از  رقابت ها  این سوال برای علاقه مندان به فوتبال پیش خواهد آمد که در دوازدهمین فصل از حرفه ای شدن لیگ برترمان  چند زمین خوب و  با کیفیت داریم که می توانیم از تماشای بازی های لیگ روی آنها لذت ببریم؟

 در پاسخ به این سوال می توان گفت به غیر از زمین ورزشگاه آزادی و استادیوم تختی تهران شاید تنها زمین قابل قبول کشور زمین چمن حافظیه شیراز و تختی انزلی  باشد که این زمین هم بعد از میزبانی از پرسپولیس برای تکمیل قسمت های دیگری از ورزشگاه میزبان مسابقه ای نخواهد بود.

لیست سیاه  تپه ماهوری!

شاید برای مدتی می شد ورزشگاه المهدی بندر عباس را هم جزو استادیم های خوب لیگ برتری به حساب آورد اما  این زمین هم در این فصل از استانداردهای لازم به دور است.همان طور که چمن دو ورزشگاه تختی اهواز و آبادان شرایط ایده آلی ندارد.

ورزشگاه  دستگردی تهران  که میزبان  بسیاری از بازی های تیم های تهرانی طی ادوار مختلف لیگ بوده  هم هیچ گاه کیفیت جالبی نداشته و امسال هم از این قضیه مستثنی نیست.

 البته زمین چمن تختی انزلی هم بعد از مرمت اصولی تا حالاخوب جواب داده و مشکلی نداشته اما باز هم باید منتظر نشست و دید درادامه بارندگی های استان شمالی کشور این زمین آنقدر خوب زیرسازی شده که مقابل این بارش های فراوان طاقت بیاورد یا نه. در شهر مجاور انزلی هم  زمین چمن مصنوعی ورزشگاه عضدی رشت صدای حریفان داماش را در می آورد  درست مثل چمن مصنوعی ورزشگاه شهید دستغیب شیراز که فوتبالیست ها را یاد بازی های کودکانه روی آسفالت می اندازد.

البته در رشت ورزشگاه سردار جنگلی هم وجود دارد که از چمن طبیعی بهره می برد  اما به خاطر راه مواصلاتی به این استادیوم و  مشکلات رشتی ها مدت هاست از این زمین و کیفیت چمنش بی خبریم.

مین چمن فولادشهرپس از سالهل استفاده دچار مشکل شه و هر دو تیم اصفهرانی حالا باید در شکل بازی خود تغییراتی بدهند . چمن یادگار امام تبریز هم به دلیل تعدد برگزاری بازی های 4 تیم تبریزی حاضر در لیگ برتر و لیگ دسته اول کیفیت خود را از دست داده است .

 دراین میان برخی زمین ها مثل ورزشگاه یادگار امام قم  تقریبا در تمام این چند سال کیفیت جالبی نداشته اند تا جایی که بعضا باعث پایین آمدن سطح بازی های لیگ برتر می شوند که این نگرانی در بازی آتی صبا - پرسپولیس هم وجود دارد و قاعدتا در این بازی هم کمتر کار تاکتیکی ای را به چشم خواهیم دید .

با تمام این حرف ها ،مطالب و تصاویری که از این کمبودها در رسانه ها بازتاب می یابد اما مشکلات ورزشگاه ها و زمین های چمن همچنان پا برجاست . در این میان انجام بازی های متعدد و مرتب روی این زمین ها اجازه مرمت اساسی و پی ریزی یک چمن مناسب را نمی دهد که این هم از فقدان حداقل دو استادیم خوب در برخی از شهرها ناشی می شود.

ظاهرا لیگ دوازدهم با این چمن های بی کیفیت و سفت به پایان خواهد رسید اما ای کاش سال بعد در همین بازه زمانی دیگر خبر یا مصاحبه ای با مضمون شکایت بازیکنان ومربیان تیم ها  از کیفیت چمن استادیم ها را نشنویم و نبینیم.