چطور تیم فیفا را میتوان جدی گرفت در حالی که ستاره یوونتوس و ایتالیا در آن قرار ندارد و دنی آلوز در آن حضور دارد؟
فوتبالیستها را اغلب به انتقاد و تمسخر میکشند و میگویند آنها بیش از حد منطق پول میگیرند و سزاوار این درآمدها نیستند. به همین دلیل است که زمانی که آنها مامور انتخاب تیم منتخب 2012 فیفا میشوند فاجعه روی میدهد.
بهترین تیم سال 2012 را 45 هزار بازیکن حرفهای از سراسر دنیا انتخاب کردند. نتیجه شد تیمی انباشته از بازیکنان لالیگا که در آن تنها یک بازیکن – رادامل فالکائو از اتلتیکو مادرید – با بارسلونا و رئال مادرید قرارداد ندارد.
اگر توپ طلای فیفا است که معمولا به عنوان معتبرترین جایزه انفرادی در فوتبال شناخته میشود، پس FIFPro XI (تیم منتخب فیفا) که از سال 2005 انتخاب میشود باید بهترین ساختار تیمی را داشته باشد. اما این تیم هر اعتباری تاکنون به دست آورده بود دیگر عملا از دست داده.
عجیبترین بازیکن این لیست دنی آلوز بود. میشد گفت او در ابتدای فصل پیش بهترین دفاع کناری دنیا بوده. اما 2012 بدترین سال او از زمان حضور در اسپانیا بوده و او با پپ گواردیولا به مشکل برخورد و تیتو ویلانووا هم او را نیمکتنشین کرد.
مدافعان راست بهتر بسیاری در اروپا وجود داشتند. از لوکاش پیشچک بروسیا دورتموند گرفته تا استفان لیشتاشتاینر یوونتوس تا داریو سرنا از شاختار دونتسک. تازه همه این بازیکنان برخلاف دنی آلوز در سال 2012 فاتح لیگ کشورشان شده بودند. آنهایی که آلوز را برگزیدند بهروشنی او را به دلیل شهرتش انتخاب کردهاند و احتمالا فوتبال آلمان، ایتالیا و اوکراین را ندیدهاند. اغلب آنها احتمالا خبر ندارند بازیکنی به نام پیشچک وجود دارد چه برسد به این که بخواهند نام او (Piszczek) را با املای درست روی برگه رأی بنویسند.
جرارد پیکه، همتیمی او در بارسلونا هم با گواردیولا درافتاد، و بزرگترین دستاورد شخصی او هم در سال 2012 هم خارج از میدان بود! او تقریبا نیمی از فصل 12-2011 لالیگا را از دست داد و هنگامی که کارلس پویول مصدوم شد پیکه نتوانست در غیاب زوج دفاعیاش به فرم خوبش برگردد.
البته در دفاع از پیکه باید گفت که او هم یورو 2012 را برده و هم این که احتمالا بدترین دوران مدافعان در 50 سال گذشته را میگذرانیم. اما امثال تیاگو سیلوا و متس هوملس بیتردید برای حضور در کنار سرخیو راموس شایستگی بیشتری داشتند.
حضور مارسلو در سمت چپ خط دفاعی مایه شرمساری نیست چون مدافعان کناری باکیفیت بسیار اندکی در فوتبال ماندهاند. اما بازیکنی که در دو دیدار حساس رئال مادرید در انتهای فصل پیش (بازی لالیگا مقابل بارسلونا که سرنوشت لیگا را تعیین میکرد و بازی رفت نیمهنهایی لیگ قهرمانان برابر بایرن مونیخ) از ترکیب خط خورد نباید به اشلی کول ترجیح داده شود که در مسیر چلسی به سوی افتخار، قهرمانانه بازی کرد. این که فاتح لیگ قهرمانان، حالا هر قدر هم که با خوشاقبالی به این قهرمانی رسیده باشد، نمایندهای در تیم منتخب فیفا ندارد حیرتانگیز است و مضحک.
سال افتضاح | دنی آلوز هم زیر نظر گواردیولا مشکل داشت و هم با ویلانووا
اما نهایت توهین را میتوان غیبت آندرهآ پیرلو دانست. جادوگر ایتالیایی یکی از برترین هافبکهای مرکزی تاریخ است و 2012 سال شگفتی او بود. او یوونتوس را بدون باخت به فتح اسکودتو رساند و در راه نایبقهرمانی ایتالیا در یورو 2012 در سه مسابقه بهترین بازیکن میدان شد. او در فصل جدید هم به همان میزان حاکم مطلق میادین بوده.
این که در 45 هزار رأی، آرای کافی برای پیرلو را نمییابید باعث میشود اعتقاد خود را به دموکراسی از دست بدهید! بهویژه این که از ستاره سابق میلان پس از کلاس درسی که در بازی مقابل انگلیس به نمایش گذاشت تقریبا هر روز در رسانههای سراسر دنیا یاد میشود.
فوتبال امروزه تحت انحصار گروهی کوچک و ثروتمند از باشگاهها درآمده. اما بارسلونا و رئال مادرید که حتی به فینال لیگ قهرمانان 2012 هم نرسیدند تنها تیمهای دنیای فوتبال نیستند. این که آندرس اینیستا در ترکیب تیم منتخب باشد جای کوچکترین بحثی ندارد. اما این که پیرلو نباشد و چابی و ژابی آلونسو باشند نشان میدهد همه بهشدت به سمت این دو بازیکن کلاسیکو جهتگیری دارند.
حتی انتخاب فالکائو، فوق ستاره اتلتیکو مادرید در کنار کریستیانو رونالدو و لیونل مسی برنده توپ طلا بحثبرانگیز است. نامزدهایی بودند که دقیقا به همان اندازه شایسته بودند. مانند روبین ونپرسی، دیدیه دروگبا و زلاتان ایبراهیموویچ. اما نبود پیرلو است که الهامبخش تیترهای رسانههای سراسر دنیا علیه این تیم منتخب شده.
از توپ طلا در سالهای اخیر به اندازه کافی انتقاد شده، از جمله این که در سال 2010 جایزه را به وسلی اسنایدر ندادند و این که امسال پپ گواردیولا به شکلی عجیب در میان سه نامزد برتر مربیگری قرار گرفت. در هر حال اعتبار آن هنوز خدشهدار نشده. اما ماجرای اعتبار تیم منتخب فیفا به گونه دیگری رقم خورد.